Ο Αλκιβιάδης μεγάλωσε σε ένα απομονωμένο χωριό. Όταν ενηλικιώθηκε κατάφερε να μπει στη Νομική και να πάρει το πτυχίο του. Αποφασίζει να επιστρέψει στο χωριό του, πιστεύοντας ότι θα καταφέρει να αποκτήσει πολύ κύρος στη γενέτειρά του με τη νέα του ιδιότητα. Ανοίγει ένα δικηγορικό γραφείο και στην αρχή τα πράγματα κυλούν αργά.
Μια μέρα, βλέπει έναν άντρα να μπαίνει στο γραφείο του. Αποφασίζει να τον εντυπωσιάσει οπότε...
σηκώνει το τηλέφωνο. Κάνει νεύμα στον άντρα να περάσει ενώ μιλάει στο τηλέφωνο. «Όχι. Με τίποτα!
Να πείτε σ' αυτούς τους καραγκιόζηδες του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου ότι δε θα δεχτούμε αποζημίωση μικρότερη από 1 εκατομμύριο ευρώ! Ναι. Το ανώτατο εφετείο των Βρυξελλών έχει δεχτεί την ακρόαση η οποία έχει προγραμματιστεί για την ερχόμενη εβδομάδα. Θα κάνω τη αγόρευσή μου και τα υπόλοιπα μέλη της ομάδας μου θα παρέχουν την υποστήριξη. Εντάξει.
Πείτε στον πρόεδρο του ανώτατου εφετείου ότι θα συναντηθώ μαζί του σε 3 μέρες να συζητήσουμε τις λεπτομέρειες.
Αυτό συνεχίζεται για πέντε λεπτά. Ο άντρας κάθεται υπομονετικά περιμένοντας τον Αλκιβιάδη να ολοκληρώσει τη συνομιλία του.
Τελικά, ο Αλκιβιάδης βάζει κάτω το ακουστικό και γυρνάει προς το μέρος του άντρα. «Συγνώμη για την καθυστέρηση αλλά όπως βλέπετε είμαι πολυάσχολος. Τι μπορώ να κάνω για σας;»
Ο άντρας του απαντάει, 'Απ' τον ΟΤΕ είμαι. Ήρθα να συνδέσω το τηλέφωνό σας.
